Test t-studenta dla 1 populacji
Test ten służy weryfikacji hipotezy o równości wartości przeciętnej konkretnej liczbie . A zatem stawiamy hipotezę:
wobec jednej z hipotez alternatywnych:
W przypadku tego testu statystyki testowe dobieramy ze względu na liczność próby n.
Mała próba (n<30)
W teście t-Studenta dla wartości przeciętnej wykorzystujemy statystykę:
gdzie:
- - średnia z próby
- - odchylenie standardowe z próby
Statystyka przy założeniu prawdziwości ma rozkład t-Studenta o stopniach swobody.
W zależności od tego jaką postawiliśmy hipotezę alternatywną, obszar krytyczny dla ustalonego konstruujemy w następujący sposób:
-
Odczytujemy z tablic rozkładu t-Studenta wartość , która spełnia relację:
Równość tę możemy interpretować następująco: prawdopodobieństwo, że wartość statystyki , jeśli hipoteza jest słuszna, będzie leżała w obszarze wynosi . A zatem jeśli pobierzemy próbę i okaże się, że obliczona z tej próby wartość statystyki należy do obszaru krytycznego to stwierdzamy, że zaszło zdarzenie, któremu towarzyszyło nikłe prawdopodobieństwo (rzędu wielkości ). Odrzucamy wtedy założenie o prawdziwości hipotezy i przyjmujemy hipotezę .
-
Znajdujemy kwantyl, który spełnia relację
\lt
Obszar krytyczny w tym przypadku będzie obszarem prawostronnym .
-
W tej sytuacji mamy lewostronny obszar krytyczny .
Duża próba
Jeśli mamy do czynienia z dużą próbą, możemy zwiększyć moc testu, korzystając ze statystyki danej wzorem:
Przy założeniu prawdziwości hipotezy H0 statystyka Z ma rozkład normalny standardowy.
Obszary krytyczne w tym przypadku konstruujemy analogicznie jak dla małych prób, z tą różnicą, że w miejsce kwantyli rozkładu t-studenta wstawiamy kwantyle rozkładu . Stąd mamy:
Przykład dla małej próby (n < 30):
Hipotezy w tym wypadku będą wyglądały następująco: Statystykę testową obliczamy wykorzystując wzór dla małej próby:
Wartość statystyki testowej wpada w lewostronny obszar krytyczny zatem odrzucamy hipotezę zerową mówiącą, że przeciętny czas reakcji pacjenta na lek jest równy 30 minut.